شهید حاضر است و همیشه جاوید. کی غایب است؟ 

حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. حجی که همه اسلافش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای این سنت، جهاد کردند. این حج را نیمه‌تمام می‌گذارد و شهادت را انتخاب می‌کند، مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است. در آن لحظه که حسین (ع) حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف، هم‌چنان در غیبت حسین، ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال، بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید که حاضر نیست در همه صحنه‌های حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم و عدل، شاهد است، حضور دارد، می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه انسان‌ها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرکجا که خواهی باش!  

وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه‌ات نیستی، هرکجا که می‌خواهی باشد، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. 

دکتر علی_شریعتی

Noche del Poder, el verdadero comienzo del año

De acuerdo con las enseñanzas reveladas del Corán, la Noche del Poder, el verdadero comienzo del año para determinar el destino de todo el universo. Si en el Corán, Sura Al-Qasas, incluyendo 27 de primer mes lunar de Dhu al-Hiyyah es el día después de que el primer mes de Muharram comienza. Pero la verdadera fatídico año en el mismo mes de Ramadán es la noche del Destino.

Según los versículos 22 y 23 de la Sura Hadid, son todas las cosas de la creación hasta el final del período se le llama Día de Dios, Madre del Libro está escrito en el libro. Este libro está en las manos de vicegerente de Dios. Después de la firma del Profeta (PB) que los ángeles van a ponerlo en práctica.

La mano de Umm al-Kitab del Señor no están cerrados, pero se desvanecen a prueba todavía está en las manos de Dios:. Dios es nuestro Ymhv aquellos contra Vysbt Vndh Madre del Libro, Dios se desvanecerá y demostrar todo lo que en él es Madre del Libro (trueno, verso 35)

Una manera de cambiar basa en versos coránicos como prueba recurriendo a desaparecer y catorce (AS). El cambio en el lugar de la sabiduría divina que molesta o me Laybdl Hkmth Alvsayl, la sabiduría de aquel que no cambie el equipo. (Al final Sajadieh)

Noche del Poder, el verdadero comienzo del año

De acuerdo con las enseñanzas reveladas del Corán, la Noche del Poder, el verdadero comienzo del año para determinar el destino de todo el universo. Si en el Corán, Sura Al-Qasas, incluyendo 27 de primer mes lunar de Dhu al-Hiyyah es el día después de que el primer mes de Muharram comienza. Pero la verdadera fatídico año en el mismo mes de Ramadán es la noche del Destino.

Según los versículos 22 y 23 de la Sura Hadid, son todas las cosas de la creación hasta el final del período se le llama Día de Dios, Madre del Libro está escrito en el libro. Este libro está en las manos de vicegerente de Dios. Después de la firma del Profeta (PB) que los ángeles van a ponerlo en práctica.

La mano de Umm al-Kitab del Señor no están cerrados, pero se desvanecen a prueba todavía está en las manos de Dios:. Dios es nuestro Ymhv aquellos contra Vysbt Vndh Madre del Libro, Dios se desvanecerá y demostrar todo lo que en él es Madre del Libro (trueno, verso 35)

Una manera de cambiar basa en versos coránicos como prueba recurriendo a desaparecer y catorce (AS). El cambio en el lugar de la sabiduría divina que molesta o me Laybdl Hkmth Alvsayl, la sabiduría de aquel que no cambie el equipo. (Al final Sajadieh)

شب قدر، آغاز سال واقعی

بر اساس آموزه های وحیانی قرآن، شب قدر ، همان آغاز سال واقعی برای تعیین سرنوشت های کل هستی است. اگر در آیات قرآنی از جمله 27 سوره قصص اول سال قمری همان ماه ذی الحجه است که امروزه بعد از آن یعنی اول ماه محرم الحرام آن را آغاز می کنند؛ ولی سال واقعی سرنوشت ساز همان ماه رمضان و شب قدر است.

بر اساس آیات 22 و 23 سوره حدید، همه امور هستی از خلقت تا پایان آن که دوره آن را یک یوم الله می نامند، در کتابی به نام ام الکتاب نوشته شده است. این کتاب در اختیار خلیفه الهی است. روح که مسئولیت جان بخشی به موجودات را دارد با دیگر فرشتگان از جمله جبرئیل و عزرائیل و مکائیل که مسئولیت علم و مرگ و رزق را به عهده دارند می آیند تا مقدرات هرساله را از امام زمان هر عصری بگیرند که خلیفه الهی است. او بر اساس ام الکتاب مشخص می کند که امسال چه موجودی خلق می شود یا چه کسی می میرد و چه اندازه رزق و روزی می برد و دیگر امورات که امر حکیم است(دخان، آیات 1 تا 4) باید چگونه اجرا شود. پس از امضای آن حضرت(ع) است که فرشتگان می روند تا آن را اجرایی کنند.

البته دست خداوند با ام الکتاب بسته نیست ، بلکه محو و اثبات هم چنان در دست خدا است: یمحو الله ما یشاء ویثبت وعنده ام الکتاب ؛ خداوند هر چه می خواهد محو و اثبات می کند و در نزدش ام الکتاب است.(رعد، آیه 35)

بر اساس آیات قرآنی یکی از راه های تغییر در قالب محو و اثبات از طریق توسل به چهارده معصوم (ع) است. پس در این شب های قدر با توسل بخواهیم تا اگر عمر ما به سبب گناهی چون ترک صله رحم باید سی سال کم شود و بر اساس اجل معلق عمل شود، می توان با توسل این را تغییر داد و سی سال بر عمر خود افزود. این تغییرات البته تا جایی است که حکمت الهی به هم نریزد: یا من لایبدل حکمته الوسایل؛ ای کسی که حکمتش را وسایل تغییر نمی دهد.(صحیفه سجادیه)

پس شب قدر را قدر بدانیم و از آن غافل نشویم و با استغفاری که از طریق توسل انجام می شود خود را برای سعادت ابدی آماده کنیم و تقدیرات خود را در سال آینده چنان که خوشایند است تغییر دهیم.

عاشورا جاری در تاریخ

عاشورا یک رخداد در تاریخ نیست بلکه رخدادی جاری در تاریخ است. اگر حسین(ع) تاریخ بود دیگر تکرار عاشورا در کل زمان و کل مکان معنا نداشتِ اما چون حسین (ع) تاریخ ساز است هر زمان و مکان با حسین معنایی تازه می یابد. فلسفه وجودی عاشورا حرکت تاریخ به سوی هیهات من الذله است تا آیات والعصر در آیات فجر به نفس مطمئن پیوند خورد و انسان در مسیر شدن ها و صیرورت های کمالی به انقلاب برود که از عدالت به احسان و ایثار برسد و از توحید فعلی به توحید صفات و ذات برسد و در جنت ذات به لقای الله برسد و با عنوان با مسمای راضیه مرضیه با خداوند دیدار داشته باشد. این هیهات در طول تاریخ باید بماند و می ماند چرا که عاشورا جاری در تاریخ است.

شیوه های بهبود انشا:

@iranianld

1-    از محدود کردن دانش آموزان به موضوعی خاص بپرهیزیم و فکر او را در چارچوب و فضای بسته ای قرار ندهیم چرا که با دادن موضوعات تحمیلی انشا به دانش آموزان از آن ها سلب آزادی کرده ایم و ذهنشان را مجبور کرده ایم که مطابق میل ما به جریان بیفتد و این در ذهن پایدار نمی ماند بیشتر باید از موضوعات اختیاری و مورد علاقه دانش آموزان استفاده کنیم.

2-    بهتر است معلم ابتدا درباره موضوع انشا چند سطری برای دانش آموزان توضیح بدهد و مطلب را روشن کند چرا که معلم ادبیات باید الگوی تربیتی و آموزشی دانش آموزان باشد و در نوشتن انشا و قطعات ادبی بر همه اشراف داشته باشد.

3-    باید دانش آموزان را به این امر مهم آگاه کنیم که نویسندگی و نگارش در زندگی شخصی و اجتماعی آنان نقش مؤثر و با ارزشی دارد و تمام اندوخته هایشان به چگونه نوشتن آنان بر می گردد زیرا ضعف نگارش در دیدگاه مردم بیسوادی تلقی می شود.

4-    توجه به محتوای انشا صرف نظر از حجم آن و در نظر گرفتن خلاقیت و ابتکار دانش آموزان.

5-    مطالعه والدین در منزل موجب تشویق فرزندان به این امر می گردد و اهمیت مطالعه را برایش بیشتر آشکار می سازد.

6-    بهتر است به طور مستقیم از انشای دانش آموزان انتقاد نشود بلکه به او پیشنهاد بدهیم به عنوان مثال بگوییم اگر این جا را این گونه بنویسی بهتر نیست؟ و این روش باعث می شود که دانش آموز فکر کند معلم از اول تا آخر انشایش را گوش می کرده و برای سخن او اهمیت قائل بوده است.

7-    عدم استفاده مکرر از ساعت انشا برای جبران درسهای عقب افتاده دیگر.

8-    استفاده از وسایل کمک آموزشی مثل فیلم و تصویر.

9-    استفاده هر چه بیشتر از فضای طبیعی در مقایسه با فشای بسته کلاس.

10-نوشتن خاطرات روزانه به بهبود انشا کمک می کند چرا که مهارت در نویسندگی جز با تمرین امکان پذیر نیست.

11-تشویق و تقویت نکات برجسته انشای دانش آموزان .

12-تلاش شود تا انشا را بیشتر در کلاس بنویسند زیرا در خانه اغلب از بزرگترها کمک می گیرند و از ذهن و فکر خودش کمتر استفاده می کند.

13-بهتر است در جلسه های اول انشا هر ساعت یک قطعه خوب ادبی در کلاس خوانده شود که دارای پیام و اندیشه ای باشد تا دانش آموزان بدان سو هدایت گردند در این مورد دکتر انزابی نژاد می نویسند: "از دانش آموزان می خواهیم که با دقت فراوان به قطعه ی خوانده شده گوش می کنند و پس از خواندن آن تا آنجا که می توانند عین قطعه یا مثال را بازنویسی کنند که این عمل باعث خوب گوش دادن دانش آموز می شود و دقتش زیاد می گردد و برای اینکه نوشته اش نزدیک به اصل باشد عبارات را به خاطر خواهد سپرد که این باعث تقویت حافظه هم خواهد شد". 

14- افراد غیر متخصص به هیچ وجه به تدریس انشا نپردازند.

15-در کلاسهای چهارم و پنجم دبستان و اول و دوم راهنمایی انشا در کلاس نوشته و خوانده شود و نقد و بررسی گردد.

16 - حتی الامکان هنگام تصحیح انشاغلطهای نگارشی نیز تصحیح شوند.

16- دانش آموز را به دیدن عادت دهیم، تهیه گزارش از اردوها گردشهای علمی و بازدید از مراکز علمی، فرهنگی و اقتصادی مفید است.

17- به دانش آموزان اجازه دهیم از کار برخی ادارات گزارش کار تهیه کنند و به صورت گروهی در کلاس ارائه دهند.

18-از آنها بخواهیم داستانهای کوتاه را خلاصه کرده و به صورت سخنرانی در کلاس ارائه کنند تا از این طریق پیشرفت گفتاری نیز حاصل گردد.

19-هر چند وقت یکبار سبک و شیوه نامه های اداری را به آنها آموزش دهیم.

20-شرح وقایع روزانه، توصیف صحنه های گوناگون طبیعت چون غروب، طلوع، رودخانه، دشت، و ... گام مهمی در رسیدن به این مقصود است.

21-بهتر است دانش آموزان هنگام هنگام خواندن انشاهر کدام صفحه کاغذ روی میز گذاشته و به دقت به انشای دوستان خود توجه کنند و نکات مورد نظرشان را به دوست خود گوشزد نمایند و معلم هم به کار آنها نظارت داشته و مطالبشان را اصلاح نماید.

22-به دانش آموزان تاکید شود پس از آنکه انشای خود را تدوین کردن آن را با صدای بلند برای خود و اهل خانواده بخوانند تا در اصلاح آن از افکار دیگران بهره مند شوند.

23-به دانش آموزان انشاهای دسته جمعی واگذار شود که حالت پژوهش و تحقیق درباره موضوع خاص باشد تا روحیه پژوهشگری در آنها بوجود آید.

24-دانش آموزان باید در هر جلسه انشاو نوشته ای جالب و مفید از کتابی، نشریه ای ، مجله ای با ذکر مآخذ و نام نویسنده عینا در دفتر خود بنویسند از این رهگذر برای اینکه نوشته ی خوبی تهیه کند و دو سه مقاله خواهد خواند تا یکی را برگزیند و این دانش آموز را به یادداشت کردن و سند دادن عادت می دهد چرا که لازمه درست اندیشیدن و اندیشه را درست بیان کردن تمرین و ممارست است. [5][5]

سیر و سلوک و عرفان:

چهار مرحله در مبارزه با نفس:

قرآن مجید در آیه 200 سوره آل عمران می فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده اید صبر کنید و ایستادگی ورزید و از مرزها نگهبانی کنید و از خدا پروا نمایید امید است که رستگار شوید". عقل در مبارزه با نفس و در دفاع مقدس مجبور است به چهار عمل دست بزند.

- #مشارطه یعنی شرط بندی کردن و تعهد گرفتن؛ مرحوم نراقی اول رحمة الله می فرماید بهتر است انسان پس از ادای فریضه صبح و تعقیبات آن بنشیند و با نفس خود مذاکره کند و به او بگوید ای نفس! من به جز عمر سرمایه دیگری ندارم این سرمایه بسیار گرانبهاست. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است: ارزش هیچ چیزی به اندازه ارزش عمر نیست، مگر بهشت. اگر این سرمایه ام تباه و دستم از آن کوتاه شود،راه تجارت آخرت به رویم بسته می شود تا زنده ایم می توانیم کاری بکنیم و چون مردیم دیگر کاری نمی توان انجام داد. حضرت علی(ع) فرمود؛بندگان خدا! اکنون هشیار باشید که زبانها باز است و بدن ها سالم و اندام ها نرم.

اول باید با نفش مشارطه کرد سپس در مورد هر یک از اعضای هفت گانه بدن که وسایل ووسایط ثواب و عقاب هستند، یعنی چشم، گوش، زبان، شکم،اندام های جنسی و دست و پا توصیه و سفارش نمود.

- #مراقبه به معنای مواظب بودن و زیر نظر گرفتن است.مراقبه در دو مورد استعمال می شود یکی این که انسان نفس خود را زیر نظر بگیرد و دیگری آن که خداوند، هر انسان، بلکه هرموجودی را زیر نظر دارد. سالک راه حقیقت یابد به هر دو معنا توجه کامل داشته باشد و اعمال خود را زیر نظر بگیرد و هیچ آنی ازآن غافل نباشد، زیرا ممکن است با یک غفلت کوتاه و یا یک بی توجهی گذرا، در دام ده ها مفسده و گناه بیفتد. غفلت در طریقت بسیار خطرناک است. قرآن می فرماید؛ همانا خداوند مراقب شماست آیا نمی داند که خداوند می بیند خداوند خیانت چشم ها و آنچه را که در دلها مخفی است می داند. من به شما از رگ گردن نزدیک ترم. امام حسین (ع) در دعای عرفه می فرماید؛کور باد چشمی که تو را بر خود مراقب نمی بیند.

- #محاسبه یعنی به حساب نفس رسیدن با نفس را به حساب کشیدن؛ همان طور که تاجر در آخر هر روز یا هر ماه و یا هر سال به حساب سرمایه و دخل و خرج خود می رسد تا ببیند سود برده یا زیان. همچنین عاقل و سالک راه حق باید در هر شب به حساب اعمال و کارهایی که در روز انجام داده است رسیدگی کند تا ببیند آیا نفس به تعهدات خود عمل کرده است یا خیر و آیا در روزی که بر او گذشته است سود برده است یا زیان. رسول خدا(ص) فرمود: به حساب نفستان برسید پیش ازآن که به حسابتان برسند و خودتان را بسنجید با معیار حق پیش از آن که شما را بسنجند.

در بسیاری از روایات آمده است که معیار سنجش در روز قیامت وجود مبارک امیر المومنین(ع) است. امام صادق(ع)فرمود؛پس به حساب خود برسید پیش ازآنکه به حسابتان برسند همانا برای قیامت پنجاه ایستگاه بازرسی است که توقف در هر ایستگاه هزار سال طول می کشد. سپس آیه قرآن را تلاوت فرمودند؛در روزی که مقدارآن پنجاه هزار سال است.

- #معاتبه یعنی عتاب و خطاب کردن و با درشتی سخن گفتن و سرزنش کردن؛ معاتبه در صورتی است که عقل به حساب نفس برسد و او را در انجام و ظایف بندگی مقصر بیابد. در این هنگام مورد عقاب و سرزنشش قرار می دهد به او می گوید،ای نفس اماره! چرا به من خیانت کردی؟ چرا به تعهدات عمل نکردی؟ چرا سرکشی کردی و خود را مستحق عذاب آخرت کردی و مرتکب معصیت شدی؟ آیا تصور کردی که خدا تو را نمی بیند و یا به کیفر گناه نمی کشد؟

#منبع:

www.fardanews.com