بهر حاجات اگر دست دعا برخیزد

دلبری هست به هر حال به پا برخیزد

لطف آقای خراسان زهمه بیشتر است

هر زمان از دلِ پُر درد صدا برخیزد

داستان های تربیتی:

‍ قانون بازگشت

مردی از یکی از دره های پیرنه در فرانسه می گذشت ، که به چوپان پیری برخورد. غذایش را با او تقسیم کرد و مدت درازی درباره ی زندگی صحبت کردند . بعد صحبت به وجود خدا رسید .

مرد گفت : اگر به خدا اعتقاد داشته باشم باید قبول کنم که آزاد نیستم و مسوول هیچ کدام از اعمالم نیستم . زیرا مردم می گویند که او قادر مطلق است و اکنون و گذشته و آینده را می شناسد.

چوپان زیر آواز زد و پژواک آوازش ...دره را آکند . بعد ناگهان آوازش را قطع کرد و شروع کرد به ناسزا گفتن به همه چیز و همه کس . صدای فریادهای چوپان نیز در کوهها پیچید و به سوی آن دو بازگشت .

سپس چوپان گفت : زندگی همین دره است ، آن کوهها ، آگاهی پروردگارند ؛ و آوای انسان ، سرنوشت او . آزادیم آواز بخوانیم یا ناسزا بگوئیم ، اما هر کاری که می کنیم ، به درگاه او می رسد و به همان شکل به سوی ما باز می گردد.

حکیم جوادی آملی:

??ما شیعه ها متاسفانه.......

 ??#روز_مباهله (آیه 61 آل عمران)روز علمی است یک روز تحقیقی است یک مسئله دقیق عقلی کلامی است و فخر ماست. قبل از جریان غدیر، ذات اقدس الهی وجود مبارک حضرت امیر را به منزله جان پیغمبر حساب کرد؛ اینکه تعبیر شاعرانه نیست، تعبیر تبلیغی نیست یک چیز عظیمی است؛ منتها ما شیعه‌ها متأسفانه از این مفاخرمان خبری نداریم، 24 ذیحجّه هم همین‌طور می‌آید و می‌گذرد.

??چندین سال قبل از جریان «حجّةالوداع»، ذات اقدس الهی در قرآن به عنوان جانِ پیغمبر یاد کرد؛ این بالاتر از «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاه‏» است، این یک چیز دیگر است. وقتی خدا امیر مؤمنان را به منزله جان پیغمبر بداند؛ آن وقت حضرت فرمود: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاه‏» آن قوی?تر است یا این؟ آن عرشی ?تر است یا این؟ تعبیری که وقتی خدا چنین تعبیری دارد که او جان اوست یعنی چه؟

??قرآن الآن معجزه است، مباهله هم الآن معجزه است؛ منتها کسی که بتواند بِهال کند «آن کس که می یافت نشود آنم آرزوست» اینها را إن‌شاءالله زنده نگه می‌دارید که به برکت قرآن و عترت و احیای این امور مشمول دعای ویژه وجود مبارک ولیّ عصر(ارواحنا فداه) باشید.

??{ #درس_اخلاق 95/07/01}

_____________________

??مطالب و بیانات آیت الله جوادی آملی?? 

????https://telegram.me/hakimjavadiamoli

??????????

حکیم جوادی آملی:

??غریب ترین ایام زندگی ما؟!

??از غریب ترین ایام زندگی ما ایام مباهله است. خیلی از ما عالمانه حرف می‌زنیم و عوامانه فکر می‌کنیم در نتیجه آن ارکان ولایت را تقریباً از دست می‌دهیم در حالی که آن اجزای غیر رکنی را خیلی محترم می‌شمریم مانند اول ذیحجه که سالروز ازدواج وجود مبارک حضرت امیر با فاطمه زهرا(سلام الله علیهما) است اینها جزء واجبات غیر رکنی است.

??در نماز یک واجب رکنی داریم یک واجب غیر رکنی، در خصوص امامت و ولایت نیز همین طور است؛ غدیر جزء واجبات رکنی امامت است، مباهله جزء واجبات رکنی ولایت است ، با سالروز ازدواج فرق می‌کند. در حالی که نه رسانه‌ها از او نام می‌برند و نه حوزه‌ها خبری هست! آن وقت آن مسائل واجبات غیر رکنی را خیلی دامن می‌زنیم، آنها هم واجب هست اما مثل اجزای نماز است لکن حمد و سوره کجا، رکوع و سجود کجا؟! حمد و سوره واجب غیر رکنی است اما رکوع و سجود واجب رکنی است.

??وقتی مأمون(علیه من الرحمن ما یستحق) ، به وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) عرض می‌کند به چه دلیل علی بن ابیطالب(سلام الله علیه) افضل است؟ ایشان دیگر نفرمود غدیر، فرمود با ایه ?انفسنا? ، خدا وقتی وجود مبارک حضرت امیر علیه السلام را جان پیغمبر می‌داند از این بالاتر فضیلت فرض می‌شود؟! «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»  که گفته ی خود پیغمبر است هر چند آن هم از طرف خداست، کجا؛ و اینکه ذات اقدس اله خود فرموده علی جان پیغمبر است، کجا؟!  و وجود مبارک امام رضا علیه السلام به این استدلال کرد .

??{ #تفسیر_سوره_حجرات 95/07/04}

_____________________

??مطالب و بیانات آیت الله جوادی آملی?? 

????https://telegram.me/hakimjavadiamoli

??????????

حکیم جوادی آملی:

??به غلط رسم شده "چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام"

??فرهنگ زهرا و سایر اهل بیت(علیهم‌السلام) این است که همه چیزشان را حتی در نیازمندی به آن برای رضای خدا بذل می کردند؛ ولی به غلط رسم شده است چراغی که برای خانه لازم است به مسجد نمی دهیم و این فرهنگ ماست. آری ضرب المثل هر ملتی بیانگر طرز تفکر آن ملت است و این سخن نادرست نه تنها درباره مسجد و حسینیه ها بلکه درباره همسایه ها و دیگر افراد هم گفته می شود که این منطق غلط ماست؛ 

??اما اهل بیت می گفتند چراغی که برای مسجد لازم است، ما خانه را با آن چراغ روشن نمی کنیم؛ نانی که دیگران محتاج آن اند ما به دهان خود نمی گذاریم و این منطق می ماند، از این رو قرآن روی این فرهنگ تکیه کرد و فرمود: والَّذینَ تَبَوَّءُو الدّارَ والایمنَ مِن قَبلِهِم یُحِبّونَ مَن هاجَرَ اِلَیهِم ولایَجِدونَ فی صُدورِهِم حاجَةً مِمّا اوتوا ویُؤثِرونَ عَلی اَنفُسِهِم ولَو کانَ بِهِم خَصاصَةٌ ومَن یوقَ شُحَّ نَفسِهِ فَاُولئِکَ هُمُ المُفلِحون (سوره حشر، آیه 9). 

??در سوره «هل أتی» داستان اهل بیت آمده است: ویُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکینًا ویَتیمًا واَسیرا (سوره انسان، آیه 8) که ایشان روزه می گرفتند و با آب خالص افطار می کردند و آن نانی را که آردش و گندمش از راه قرض یا کارگری علی علیه‌السلام فراهم شده بود، به یتیم و مسکین و اسیر دادند و سه شب پشت سر هم به زبان حال و رفتار می گفتند که چراغی که برای خانه دیگری لازم است، ما در خانه خود روشن نمی کنیم و نانی که دیگری می خواهد ما مصرف نمی کنیم. 

??{ #روابط_بین_الملل_در_اسلام ص175}

حکیم جوادی آملی:

??ولو کافر نباید گرسنه باشد.. این پیام صدیقه کبراست

??وجود مبارک امیرالمؤمنین و صدیقه کبرا و حسنین سلام الله علیهم و تربیت‌شدهِ مکتب اینها به نام فضّه خادمه رضوان الله علیها، اینها آن روزه‌هایی که گرفتند و افطارهایی که کردند، در ?وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً? حضور داشتند.

??مدینه یک شهر مسلمان‌نشین بود، در مدینه کسی اسیر نبود مگر در جنگ‌هایی که مسلمان‌ها با کفار و مشرکین داشتند هم آنها پیروز می‌شدند از مسلمان‌ها اسیر می‌گرفتند، هم مسلمان‌ها پیروز می‌شدند از آنها اسیر می‌گرفتند، آن‌که در مدینه اسیر بود او که مسلمان نبود، حالا ممکن است، بعدها اسلام آورده باشد؛ ولی بالأخره کافر بود، این کافر را صدیقه طاهره، مثل حضرت امیر در حال روزه،افطاری خودشان را به این کافر می‌دادند، اگر کسی در قلمرو اسلامی به سر می‌برد، ولو کافر نباید گرسنه باشد، این پیام صدیقه کبراست.

??{ #درس_اخلاق 94/1/20}

_____________________

سیر و سلوک و عرفان:

ضعیف کردن جنبه حیوانی نفس و تقویت جنبه ملکوتی :

به نقل از مرحوم میرزا حسینقلی همدانی:

به ضعف کشاندن جنبه حیوانی نفس اموری را می طلبد:

(1) اینکه سالک در تمام شب و روز فقط در دو وعده غذایی غذا بخورد و ما بین آن دو چیزی نخورد. (صبح و شب)

(2) اقدام به خوردن غذا نکند مگر آنکه ساعتی از گرسنگی او گذشته باشد.

(3) در دو وعده پشت سرهم گوشت نخورد.

(4) در تمام شبانه روز فقط 6 ساعت بخوابد.

(5) زبان خود را نگه دارد و با انسان های غافل از یاد خداوند مجالست نکند.

و اما تقویت جنبه ملکوتی و روحی به 3 کار بستگی دارد:

(1) اینکه در زمستانها سه ساعت از شب را سحر خیزی و شب زنده داری کند و در تابستانها یک و نیم ساعت. (منظور سه ساعت قبل از اذان صبح است)

(2) سجده یونسیه را بجا بیاورد که بسیار مجرب است.