سیر و سلوک و عرفان:
عید عارفان
( قسمت اول )
عید عارفان حادثه ای درونی، انفسی و در جهان جان است نه واقعه ایی بیرونی، آفاقی و جهان جسم، لذا «دو عید» عارف عبارتند از:
الف. رهایی از زندان طبیعت و تن و خروج و عبور از «بیرون» به درون «یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم»(1) و از خودیت، انانیت و نفسانیت به در آمدن و «او» را در «خود فطری» جستجو کردن بلکه «شهود» نمودن است. «واعلموا ان الله یحول بین المرء و قلبه»(2).
ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم
ای بی خبر زلذت شرب مدام ما
(دیوان حافظ شیرازی)
پس:
باده از ما مست شد نه ما از او
قالب از ما هست شد ند ما از او
(مثنوی معنوی، دفتر اول، بیت 1815)
ب. رسیدن به مقام وصال و آهنگ دیدار دلبر و دلدار را ساز کردن یا بامداد لقاء رب و صبح وصال دوست همانا عید عارفان است چه این که به «مرگ اختیاری» می رسد و حجاب من و ما و خاک و خود را خرق می نماید و به مشاهده خدا با چشم سر و دیده دل می پردازد و این تماشاگه راز شدن به منزلت دیدار دوست رسیدن عید عارفان است که «عارفان هر دمی دو عید کنند» عید قفل زندان طبیعت و ناسوت شکستن و به دیدار جمال جمیل حق واصل شدن است و «هر دم» حکایتی از «ابن الوقت» بلکه «ابوالوقت» بودن سالکان و عارفان است که «وقت» همان رهایی از «زمان» و «زمین» و در پرتو لمعات حضرت حق سبحانه و بارقه های محبوب به سر بردن و طی مقامات و منازل سلوک تا شهود است و هر دم از نقش روی دوست و خال لب او گل چیدن است که حافظ شیرازی چه نیکو سروده اند:
هر دم از روی تو نقشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه ها می بینم
کس ندیده است زمشک ختن و نافه چین
آنچه من هر سحر از باد صبا می بینم
(دیوان حافظ)
پس هر لحظه از نو متولد شدن، استکمال نهادی و جوهری به حرکت جوهری اشتدادی و بلکه حرکت حبی به سوی محبوب و معشوق داشتن است به عبارت دیگر اگر مردم عوام در سال «دو عید» متداول و معروف «قربان و فطر» دارند که در رتبه خویش عید شریعت و دیانت است و ممدوح ومعارف و آموزه های خاص به خود را دارد عارفان که در مرتبه بینش و گرایش بالاتر و والاترند و مقامات معنوی و فتوحات غیبی را در اثر سیر و سلوک تجربه می نمایند هر دم و لحظه ایی «عید قربان» و «عید فطر» دارند چه این که خود را قربانی می کنند و از «تعلق» و «تعین» می گذرند و اهل ایثار و نثار هستند و هماره در جهاد اوسط (جهاد فضائل اخلاقی با رذائل اخلاقی) و جهاد اکبر (جهاد عقل و عشق) به سر می برند و «عید فطر» را عود به فطرت الهی و ملکوت خویشتن و قرب به خود علوی و رحمانی می دانند و نسیم ذکر دوست و لطافت و طراوت لقاء رب را در سپیده دمان درون و فطرت آسمانی و توحیدی خویش با تمام وجود حس و تجربه می نمایند تا «روز هجران و شب فرقت یار » را به آخر رسانند و در شبستان شهود و بزم وصال قرار گیرند . ادامه دارد ...
#عید_عارفان
@sserfan