امنیت در مکان خطر
به نظر می رسد که انسان برای رهایی از خطر باید گاه در وسط خطر باشد. شاید گاه بدترین و خطرناک ترین جا امن ترین جا باشد.
خداوند می فرماید که ما حضرت موسی(ع) برای رشد و حفظش از هر گونه خطر به خانه دشمنش بردیم و در خانه فرعون او را حفظ کرده تا بالغ شود و دشمن فرعون شود با شناختی که از او پیدا می کند و دیگر ترسش از او می ریزد. این در حالی است که اگر به خانه فرعون نمی رفت نه تنها در امنیت نبود بلکه شناختی نسبت به فرعون نداشت و ابهت فرعون او را می گرفت و ناتوان از ماموریت خود می شد.
خداوند می فرماید: فَ?لْتَقَطَهُ?? ءَالُ فِرْعَوْنَ لِیَکُونَ لَهُمْ عَدُوًّ?ا وَحَزَنًا ? إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَ?مَ?نَ وَجُنُودَهُمَا کَانُوا? خَ?طِـ?ِینَ؛پس خاندان فرعون، او را [از آب] برگرفتند تا سرانجام دشمنِ [جانِ] آنان و مایه اندوهشان باشد. آرى، فرعون و هامان و لشکریان آنها خطاکار بودند. (قصص، آیه 8)
در حقیقت : گر نگه دار من آن است که من می دانم/ شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد.
پس برای این که از خطر در امان باشید گاه لازم است درون و وسط خطر باشید که امن ترین جا است.