بسم الله الرحمن الرحیم
از هبوط آدم تا حنوط خاتم
انگار دیروز بود که پدرمان آدم به خاطر اشتباهش به زمین هبوط داده شد و انگار چند لحظه پیش بود که منجی جامعه بحران زده حجاز به آسمان حنوط کرد و با خاطراتش به زمین بازگشت. (منظور معراج پیامبر (ص) است.)
از ان هبوط تا این حنوط چند قرن می گذرد. آدم و خاتم به آسمان رفتند و اسلام را برای ما به یادگار گذاشتند. این یادگاری یک یادگاری ساده نیست.
برای جسم مان برنامه جاودانه شدن دارد و هدفش راهنمایی ما به سوی منزل ابدی است. اسلام می خواهد اسم ما بر سر زبان ها بیفتد! با وسیله های مختلف؛ با برنامه ریزی در پول و مال، با استفاده حداکثری از عقل و فکر، با رفتار و گفتار و منش و ... برنامه ریزی دقیق و استفاده صحیح از پول، فکر و رفتار، انسان را در طول تاریخ جاودانه می کند.
برای روح مان نیز برنامه رشد و ترقی دارد. چرا که اسلام از باب افعال نیست بلکه دروازه عشق و محبت است. دروازه ای به وسعت دوستی محبوب.
یادمان باشد جسم و جان دو بالند. بال هایی برای پرواز. مواظب باشیم اسیر این دو بال نشویم. مواظب باشیم در بند جسم و جان گرفتار نشویم که اسارت و در بند شدن مسیر مرغ باغ ملکوت را عوض خواهد کرد. با ساختن این دو بال است که انسان برای حنوط اماده می شود. خاتم اوصیا چهل سال در ساخت این دو بال زحمت کشید تا توانست پرواز کند. موسی چند ماه در حال ساخت کشتی نجات بود. آدم چند سال توبه کرد تا بال هایش ترمیم شد. یونس چند ماه تا رفع نقص حنوطش گریه کرد.
ساخت این دو بال برای هر کس فرق می کند. به هوش و به گوش باشیم که دیر نشود. کلاس باز سازی با زنگ جرس تمام خواهد شد.
جواد حاجی اکبری