بسم الله الرحمن الرحیم
حقیقت در سینما با فرش سبز (خرمشهر و کن)
سال ها با خون دل، فقط جنگ می دید و جنگ. جنگ هایی که یا تخریب خانه ها را در پی داشت یا کشتار مردم! اما هرچه بود گذشت. مردمش بیدار شدند. با خود گفتند: تا کی جنگ و خونریزی؟ ما که می توانیم کل جهان را با تعامل بگیریم چرا جنگ؟ همه قوای جسمی خود را برای صید ماهی و تمام قوای فکری خود را صرف صید قلوب کردند. ماهی می گرفتند و شهر را آباد می کردند. مردم شهر «کن» فهمیده بودند برای جهانی شدن، باید عقل مردم را تصرف، ظواهر را حفظ و تمدن سازی کرد.
در این میان تیر خلاصی را وزیر آموزش؛ «ژان زه» زد. او پیشنهاد داد با برگزاری ماراتون فیلم ها، «کن» نماد «آزادی در سینما» شود. بالاخره این برنامه با فراز و نشیب های خود، توانست مدال برترین جشنواره فیلم های کوتاه و بلند جهان را کسب کند. همه ساله در آستانه اعتدال بهاری، شهر کن شاهد فیلم های مختلف از سراسر جهان است. این شهر جنگ زده دیروز و دل فریب امروز با فرش قرمز خود به استقبال برترین های سینما می رود. چند سالی است این فرش قرمز، میزبان هنرمندان کشورهای جهان سومی نیز شده است. فرش قرمز، نخل طلایی و افتخار جهانی، واژه های کلیدی این مسابقه نفس گیر هستند. این کلید واژه ها با مدیریت وزارت خارجه فرانسه اداره می شوند. همان وزارتی که در کارنامه خود توهین به اسلام و قران سوزی را دارد. این کارهای متناقض از سوی فرانسه باعث شده است، برخی نسبت به جشنواره حساس شوند. جشنواره ای که ظاهری آرام و بی طرف دارد.
در میان شهرهای جهان «خرمشهر» ایران سرگذشتی مثل کن فرانسه دارد. سال ها جنگ و کشتار را دیده است. اما امروزه، فقط صیادانش مشغول صید ماهی هستند و خبری از جشنواره نیست! چه خوب می شد برخی مسوولین به جای پیام تبریک و تقلید کورکورانه، جشنواره ای با پیام «حقیقت در سینما» و فرش خضرایی (سبز)، در خرمشهر برپا می ساختند و این شهر را شهره عام و خاص می کردند.
کاری از جواد حاجی اکبری