مراقبه توام با مشارطه:
مشارطه نوعی تلقین به نفس و بسیار مؤثّر است و باید جدّی گرفته شود و پیوسته انجام شود. امروزه بسیاری از کارهای درست یا نادرست، با تلقین به اشخاص و جوامع صورت میپذیرد. تلقین حتی نسبت به مردگان تأثیر دارد و لذا تلقین میت یکی از دستورات دینی ماست. پس سالک که دلی زنده و روحی سرزنده دارد، باید از آن بهره بجوید.
مشارطه
سالک الی الله سپیدهدمان، پیش از آغاز فعالیت روزانه، در خلوت خود در محضر پروردگار با نفس خویش همچون شریکی دقیق و حسابگر به مشارطه مینشیند و با او عهد و پیمان میبندد، پیمانی محکم و استوار که هرگز از آنچه وظیف? سلوکی اوست، تخلّف نورزد.
مشارطه نوعی تلقین به نفس و بسیار مؤثّر است و باید جدّی گرفته شود و پیوسته انجام شود. امروزه بسیاری از کارهای درست یا نادرست، با تلقین به اشخاص و جوامع صورت میپذیرد. تلقین حتی نسبت به مردگان تأثیر دارد و لذا تلقین میت یکی از دستورات دینی ماست. پس سالک که دلی زنده و روحی سرزنده دارد، باید از آن بهره بجوید. سالک هر صبحگاه نفس خویش را مخاطب قرار داده و به او میگوید:
مبادا در لحظهای از لحظات امروز غفلت عارض تو گردد.
و اگر نسبت به لغزشی یا دستوری ضعف دارد، همان را مورد تأکید قرار میدهد.
مثلاً میگوید:
مبادا در محیط کار نتوانی بر اعصابت مسلّط باشی و دلی را از خود برنجانی.
این جمل? شریف در روایت اشارتی به مشارطه دارد. «یصْبِحُ وَ شُغْلُهُ الذَّکْرُ وَ یمْسِی وَ هَمُّهُ الشُّکْر» یا «یمْسِی وَ هَمُّهُ الشُّکْرُ وَ یصْبِحُ وَ شَغْلُهُ الْفِکْرُ» بحار الانوار ص 23؛
یعنی :
«مؤمن در صبحگاهان همّتش بر یاد خدا و انجام اعمال و وظائف است و شامگاهان همتش بر سپاسگزاری است».
مشارطه میتواند در روز بیش از یک بار تکرار شود، بهویژه اگر سالک برای کار بیش از یک بار از منزل بیرون میرود.
منبع :
رساله سیر و سلوک ایت اله رضایی تهرانی
ص 368