سیر و سلوک و عرفان:
مراقبه،راه یافتن به سرچشمه ی هستی :
خرد و معلومات ذهنی نمی توانند به شهود و ،چیزی فراتر از آن نفوذ کنند .
چنانچه سالک راه کمال بخواهد به اصل هستی خود که هستی از آنجا سرچشمه میگیرد ،راه یابد ،باید از این تن و سپس ذهنی که در محاصره آن قرار دارد ،خود را آزاد کند. آنها نمی توانند به بالاتر از خود راه یابند. خدا فراتر از تن و ذهن است و در عین حال با هر دو هست.
مراقبه این امکان را به سالک می دهد که ذره ذره از ذهن حرکت کند و آن را پشت سر بگذارد تا آن را محو نماید ،تا جایی که به اصل هستی خود واصل شود چراکه :
هر کسی دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش