سیر و سلوک و عرفان:
مراقبه ،ناظر دیدن خداوند در همه احوال بر اعمال :
مراقبه به معنای حضور دل است با خدا .وعبارت است از یقین بنده به اینکه خداوند درجمیع احوال عالم بر قلب وضمیر واز رازهای درونی آگاه است.
اصل مراقبه آن است که بداند خداوند تبارک وتعالی مطلع است بر او درهر آنچه که می کند ومی اندیشد .اگر خلق ظاهر او را می بینند خدا بیننده ظاهر وباطن وحاضر وناظر بر اعمال اوست.خداوند می فرماید:"اَ لَم یَعلَم بِاَنَّ الله یَری"نمی دانی که خدا تورا می بیند؟
هنگامی که زلیخا یوسف را به نزد خود دعوت کرد قبل از آن روی بت خود را که خدایش بود با پارچه ای پوشاند واز یوسف تقاضای آن کار را کرد. یوسف فرمود تواز سنگی شرم می کنی ومن از آفریدگار هفت آسمان شرم نکنم که هم می شنود وهم می بیند؟
مراقبت بر دو وجه است: مراقبت صدیقان ومراقبت پارسایان
1- مراقبت صدیقان:
دل آنان به عظمت وبزرگی حق تعالی مستغرق است ودرآن جای التفاط وفکر کردن به غیر حق نیست. اگر باآنان سخن بگویی صدایت را نمی شنوند و اگر درجلوی آنان رد شوی تو را نمی بینند.یکی از عرفا از راهی می گذشت که مسیر آن از بازار بود از او پرسیدند در راه چه کسی را دیدی گفت کسی را ندیدم. شیخ ابوبکر شبلی به نزد شیخ ابوالحسن نوری رفت واو را دید در حال مراقبه .چنان مستغرق بود که حتی یک تار مو از بدن وی تکان نمی خورد. گفت این مراقبه به این نیکویی را از چه کسی آموخته ای گفت از گربه که دیدم بر در سوراخ موش چنان به انتظار نشسته وحواسش جمع است که از این طرز مراقبه ای که ازمن دیدی بهتر بود.
2-مراقبت پارسایان:
این افراد می دانند که خدای متعال براحوال دل ایشان مطلع است واز او شرم دارند .اما چنان مدهوش ومستغرق در عظمت حق تعالی نیستند که از خود واز احوال عالم بی خبر شده باشند. در این وجه از مراقبه آدمی باید احوال و خواطر و حرکات خود را مواظبت نماید و درقصد برای انجام هرکاری دو نظر داشته باشد:
نظر اول قبل از انجام هرکاری خدای را بیاد بیاورد وببیند آیا این کارکه انجام می دهد مورد تایید خداست یا در موافقت هوای نفس است.
نظر دوم مراقبت است دروقت عمل که این سه حالت دارد:
یا طاعتیست
یا معصیتی
ویا مباحی.
مراقبت درطاعات آن است که با اخلاص وبا حضور دل باشد وآداب را نگاه دارد.
مراقبت درمعصیت آن است که شرم داردو توبه کند و به کفارت مشغول شود.
مراقبت درمباح آن است که با ادب باشد واحساس کند که درهمه وقت درحضور خداست .مثلاً درهنگام نشستن با ادب بنشیند وبه هنگام خوابیدن رو به قبله و بر دست راست بخوابد و هنگام خوردن طعام از تفکر فارغ نباشد.
اگر آدمی شناخت این را نداشته باشد که آنچه که از ذهنش می گذرد و آن کاری که انجام می دهد آیا در موافقت حق تعالی است یا در موافقت هوای نفس،باید همیشه تحت نظر عالمی وارع باشد واین علم وارع باید یکی از مشایخ وعرفا باشد تا انوار او بر وی سرایت کند .انسان باید از علمایی که بر دنیا حریص هستند حذر کند چون شیطان نیابت خود را به آنان داده است.
پیغمبر(ص)می فرماید:خداوند دوست دارد کسی را که در وقت شبهت تیزبین ودر وقت غلبه ی شهوت کامل عقل باشد.
منبع : کیمیای سعادت
#مراقبه
@sserfan