حکیم جوادی آملی:
??به غلط رسم شده "چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام"
??فرهنگ زهرا و سایر اهل بیت(علیهمالسلام) این است که همه چیزشان را حتی در نیازمندی به آن برای رضای خدا بذل می کردند؛ ولی به غلط رسم شده است چراغی که برای خانه لازم است به مسجد نمی دهیم و این فرهنگ ماست. آری ضرب المثل هر ملتی بیانگر طرز تفکر آن ملت است و این سخن نادرست نه تنها درباره مسجد و حسینیه ها بلکه درباره همسایه ها و دیگر افراد هم گفته می شود که این منطق غلط ماست؛
??اما اهل بیت می گفتند چراغی که برای مسجد لازم است، ما خانه را با آن چراغ روشن نمی کنیم؛ نانی که دیگران محتاج آن اند ما به دهان خود نمی گذاریم و این منطق می ماند، از این رو قرآن روی این فرهنگ تکیه کرد و فرمود: والَّذینَ تَبَوَّءُو الدّارَ والایمنَ مِن قَبلِهِم یُحِبّونَ مَن هاجَرَ اِلَیهِم ولایَجِدونَ فی صُدورِهِم حاجَةً مِمّا اوتوا ویُؤثِرونَ عَلی اَنفُسِهِم ولَو کانَ بِهِم خَصاصَةٌ ومَن یوقَ شُحَّ نَفسِهِ فَاُولئِکَ هُمُ المُفلِحون (سوره حشر، آیه 9).
??در سوره «هل أتی» داستان اهل بیت آمده است: ویُطعِمونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسکینًا ویَتیمًا واَسیرا (سوره انسان، آیه 8) که ایشان روزه می گرفتند و با آب خالص افطار می کردند و آن نانی را که آردش و گندمش از راه قرض یا کارگری علی علیهالسلام فراهم شده بود، به یتیم و مسکین و اسیر دادند و سه شب پشت سر هم به زبان حال و رفتار می گفتند که چراغی که برای خانه دیگری لازم است، ما در خانه خود روشن نمی کنیم و نانی که دیگری می خواهد ما مصرف نمی کنیم.
??{ #روابط_بین_الملل_در_اسلام ص175}