زهد و مراتب آن :
زهد در لغت، به معنای بی میلی و روی گردانیدن از چیزی است. در عرفان این واژه، به معنای دست کشیدن از تعلّقات دنیوی است. سالک سعی می کند با فارغ شدن از دنیا قلب خویش را آمادة آخرت نماید. در زهد حقیقی، قلب سالک از هرگونه شک و شرک خالی می گردد و غیر حق در آن جایی ندارد.
مراتب زهد :
زهد نیز، مانند مقامات دیگر دارای مراتبی است و این مراتب از این قرارند:
1ـ زهد عامه: سالک در این نوع زهد، برای رسیدن به نعمات اخروی، از دنیا اعراض می کند.این مرتبه ، چندان اهمیت ندارد؛ چرا که هدف از زهد در اینجا، رسیدن به لذات بهشتی و دور شدن از عقاب آخرت است. در این مرحله سالک به کمک عقل بر شهوت خویش غلبه میکند. این مرتبه از زهد « ترک شهوت برای شهوت است».
2ـ زهد خاصه: در این مرحله، سالک به بعضی از مراتب عالیة عالم آخرت ایمان پیدا می کند و به همین دلیل لذات جسمانی و مشتهیات حیوانی در چشم وی حقیر می گردد. در اثر چشم پوشی وی از لذات جسمانی، وی نائل به لذات عقلیة روحانیه میگردد. اما چه می توان کرد که این مرحله نیز زهد حقیقی نیست؛ بلکه ترک شهوت و لذتی است برای به دست آوردن شهوت و لذتی دیگر.
3ـ زهد اخص خواص: در این مرحله، سالک از لذات روحانی و مشتهیات عقلانی دست می کشد و هدفش تنها و تنها، مشاهده جمال جمیل الهی و وصول به حقایق معارف ربانی میگردد و این البته همان زهد حقیقی است: ترک غیر خدا برای خدا. در این مرحله است که زهد با محبت و عشق پیوندی وثیق پیدا می کند و این درجة از زهد، اولین مقام برای عاشقان محسوب می گردد.
امام خمینی ره
شرح جنود عقل و جهل
#زهد_و_مراتب_آن
@sserfan