امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کسی که برای دنیا غمگین باشد
« در واقع از قضای الهی ناخشنود »است
و آن کس که از مصیبتی که به او رسیده شکایت کند،
از پروردگارش شکایت کرده است
و کسی که در برابر ثروتمندی به علت ثروتش تواضع کند،
دو سوم دین خود را از دست داده است!
و کسی که قرآن بخواند و پس از مرگ وارد آتش دوزخ گردد
از کسانی بوده است که آیات خدا را استهزاء می کرده
و آن کس که قلبش با محبت دنیت پیوند خورده
سه چیز او را رها نخواهد کرد:
اندوه دائم
عرصی که هرگز او را ترک نمی کند
و آرزویی که هیچ گاه به آن نخواهد رسید!
نهج البلاغه/ حکمت 228.